بررسی خصوصیات شکلی در مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در شرایط نهفته

مایکوباکتریوم توبرکلوزیس تا کنون بیش از دو میلیارد نفر را در سراسر جهان آلوده کرده است، که از این تعداد 5 ٪ -10 ٪ از نظر بالینی فعال و 90 ٪ -95 ٪ با مخزن باکتری های زنده در ماکروفاژها برای مدت طولانی در مرحله نهفته باقی مانده اند. باسیل های توبرکل در این مرحله معمولاً میکروارگانیسم های نهفته، غیر قابل استفاده و/یا غیر قابل کشت نامیده می شوند. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات شکلی در مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در شرایط نهفته با استفاده از میکروسکوپ اتمی و الکترونی بوده است. در این مطالعه تجربی به منظور تشخیص عفونت نهفته سل، آزمایش PPD انجام شد. برای تعیین بیماران مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت، از هر بیمار سه نمونه خلط گرفته شد و با میکروسکوپ مستقیم و کشت مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای بررسی خصوصیات مرفولوژیکی و ظاهری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس از میکروسکوپ الکترونی و اتمی استفاده گردید. مشاهدات نشان داد که مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در حالت نهفته، نخست، سلول‌ها در حال سازگاری موقت (از 1 تا 18 ماه تاخیر) هستند که شامل: ضخیم شدن دیواره سلولی (20.5±1.8 نانومتر در مقابل 15.2±1.8 نانومتر، P<0.05)، تشکیل سلول های تخم مرغی شکل توسط "پدیده تاشو" (65-70٪)، کاهش اندازه (0.8±0.1 میکرومتر در مقابل 2.5±0.5 میکرومتر)، و نوع تقسیم سلولی که از نوع budding در آنها (20-25%) مشاهده گردید. ویژگی دوم شامل تغییراتی است که با توسعه سلول های تخصصی همراه است، به عنوان مثال، تولید سلول های اسپور مانند (0.5±0.2 میکرومتر) و نتاج آنها (اشکال سریع غیر اسیدی قابل فیلتر؛ با اندازه 150 تا 300 میکرومتر) می باشد. اگرچه، این سلول ها اسپور واقعی نبودند، زیرا پس از انکوباسیون به مدت 35-40 دقیقه در دمای 65 درجه سانتی گراد، موفق به تشکیل واحدهای تشکیل دهنده کلنی مقاوم در برابر حرارت نمی شوند. اشکال غیر اسید-فست باسیل ها از نظر متابولیکی فعال هستند و تعداد آنها با نوع متقارن تقسیم سلولی افزایش می دهند. بنابراین، استراتژی‌های بقا که توسط M. tuberculosis در شرایط محدود اکسیژن ایجاد شده‌اند، با شکل، اندازه و از دست دادن آشکار پایداری خصویات اسید-فست بودن مرتبط هستند.